Waarom Prince?
Rond mijn 13e werd ik een enorme fan van Michael Jackson. Toen ik erachter kwam dat deze in de 80’s een rivaal had genaamd Prince Rogers Nelson, werd ik nieuwsgierig. Echt veel had ik nog niet van deze man gehoord, al kan het ook liggen aan het feit dat ik toen alleen maar MJ luisterde en hier en daar top 40 muziek.
Het allereerste wat ik van Prince luisterde, weet ik eerlijk gezegd niet meer. Volgens mij begon het met een Ultimate collection/Greatest hits CD (hoe cliché), maar tof was het! Toen Prince in 2010 in Nederland, in de Gelredome kwam wilde ik hier dolgraag heen. Maar moeilijk als dat altijd gaat, had ik niet echt de hoop dat het ook daadwerkelijk ging lukken. Maar het lukte dus gewoon wel!! Mijn eerste grote concert was,met mijn goede vriend Richard, bij zijn Gelredome optreden in 2010 van zijn (hoe toepasselijk ook) 20Ten tour.
Zijn reputatie van arrogate kw*l maakte hij meteen meer dan waar door een kwartier/half uur te laat te komen, maar daarna maakte hij een boel goed. In plaats van alleen zijn greatest hits te spelen (zoals veel andere artiesten) deed hij ook covers (o.a. van Michael Jackson) en deed hij meerdere jams. Uiteindelijk resulteerde dit in een optreden van zo’n 3/3.5 uur!!
Hier zijn filmpies van gemaakt, nieuwsgierig: ask me
Carrière
Deze ietwat markante zanger brak in 1979 door met zijn album Prince, waarop grotendeels 70’s disconummer op stonden. Dit bleek de grote hit: http://www.chartsinfrance.net/Prince/id-100554120.html
Men dacht dat hij een soort Stevie Wonder was, ook omdat hij alle instrumenten op zijn albums zelf inspeelde. Maar dit was hij niet, zijn muziek en vooral performance had een ‘seksueel getinte stemming’ (term van wikipedia) en behalve dat hij funk speelt, is hij mede hierom een echte funkartiest te noemen.
Hij was ook een artiest die veel controversie opwekte met zijn stijl. Niet alleen om zijn (okee, laatste keer:) ‘seksueel getinte stemming’, maar ook omdat hij het onze vader oplas in een nummer genaamd, jawel, Controversy (1981). Ook de clip is natuurlijk niet zonder controversie.
Jaren later bleek dat hij zelf ook gelovig is en werd hij Jehova getuige. Zo heeft hij ook gospelachtige nummers gemaakt. Twee centrale thema’s van zijn nummers zijn, hoe tegenovergesteld ook: seks en religie.
Hier een nummer die je best kan omschrijven als gospel: http://www.jukebo.com/prince/music-clip,last-december,surql.html
In 1984 kwam zijn beste jaar met het album Purple Rain en de gelijknamige film. Zijn grootste hit was natuurlijk Purple Rain en één iets minder grote Let’s go crazy. Na de film Purple Rain kwamen nog twee (mindere) films genaamd Under the Cherry Moon (met het nummer Kiss) en Graffiti Bridge. Deze films waren allemaal het platform voor zijn muziek, overigens de Batman film uit 1989 ook. Hier maakte hij onder andere het vreemd in elkaar gezette nummer Batdance, waarin hij samples van de film, van het originele Batman themesong en bovendien samples van zijn eigen nummers gebruikt.
In deze tijd kreeg hij overigens ook Nederlandse connecties, zoals met Candy Dulfer die meerdere keren met Prince samen speelde. Ook heeft Prince met de Nederlandse meidenband Lois Lane samen gespeeld.
Ook verscheen het gerucht dat Michael Jackson en Prince samen zouden werken aan het nummer Bad. Dit is uiteindelijk niet doorgegaan omdat het, zoals Prince zelf zei, zonder hem ook een enorme hit zou worden. En zo geschiedde..
Na de o zo succesvolle 80’s periode verliepen de 90’s stroever voor His royal badness. Althans qua hits, bij zijn concerten zaten (en nog steeds) de zalen/stadions helemaal vol. Ook bedacht Prince begin jaren 90′ het nummer Nothing Compares 2 u, wat later een wereldhit is geworden dankzij niemand minder dan Sineád O’Connor. Ook coverde hij veel songs, zoals (What if god was) One of us.
Ook was er het conflict met Universal, waar zijn naam aan verbonden was. Toen hij weg ging bij Universal wilde hij niet reclame maken hiervoor en dus koos hij voor een symbool als naam. Ook verscheen hij in het openbaar met het woord Slave op zijn wang. Onder fans werd hij TAFKAP genoemd (The Artist Formerly Known As Prince). In dit millenium kwam hij daar van terug en werd weer Prince.
Het Prince symbool
Prince begon het nieuwe millenium met een jazz-album en met een instrumentaal album. Daarna kwam het album Musicology, waarop een hit stond met dezelfde naam. Als je van funk houdt, luister dan DIT. (En ja, het is Candy op de achtergrond). Dit betekende de comeback van Prince! Waar er eind jaren 90 begin 2000 er geen catchy/funky nummers van hem verschenen, gebeurde dat nu dus wel weer.
Bekende optredens
1983: het gebeurde dan echt. Michael Jackson en Prince samen op het podium!!! Allebei aanwezig tijdens een James Brown optreden en hij vroeg ze het podium op. Waar Michael Jackson uitblonk met dansen en uiteindelijk een minuutje bezig was, bleef Prince 5 minuten bezig en eindigde ietwat verkeerd omdat hij letterlijk tegen de lamp aan loopt.
1985 was het jaar van We are the World. Van Prince werd eigenlijk verwacht om ook hieraan mee te doen, maar dit wilde hij niet. Wel schreef hij een nummer dat ook op de CD kwam. Overigens heeft hij wel degelijk ‘meegezongen’ met We are the World. En echt waar hij verscheen er met een lolly. Toen hij de microfoon kreeg om zijn stuk in te zingen, duwde hij zijn lolly in de richting van Quincy Jones. Wat er precies aan de hand was en waarom hij zo deed, is niet bekend. Helaas kan ik hier ook geen beelden meer van vinden..
Op 31 december 1999 hield hij een milleniumwisselingsconcert met gastoptredens van Lenny Krevitz, George Clinton en The Time. Het concert eindigde met het nummer 1999, wat het laatste live optreden van dit nummer zou betekenen, hier kwam hij later op terug.
Je kent ze vast wel, de Rock and Roll Hall of Fame optredens. Prince speelde in 2004 While my Guitar Gently Weeps met onder andere Tom Petty, Dhani Harrison (zoon van de schrijver van het nummer, George Harrison). Aan het einde komt the Minneapolis Midget (niet zijn favoriete bijnaam :P) tevoorschijn en steelt hij ouderwets de show met zijn gitaarsolo’s. Check hierrrrr.
Nu
Prince is wederom back! 56 jaar, nog lang niet versleten en geen steek veranderd. Daarin past hij eigenlijk niet in deze reeks blogs, maar het gaat mij nu om het feit dat je hem gezien moet hebben! Anyway, vorige week verschenen na 4 jaar opeens twee nieuwe albums genaamd PlectrumElectrum en Art Official Age. PlectrumElectrum is een samenwerking van Prince met een zelf gemaakte meidengroep genaamd 3rdEyegirl. En dit is samen geen soft bandje maar het is grotendeels echte Rock!! https://www.youtube.com/watch?v=u91IeitvQIU
Art Official Age is een R&B album waar hij af en toe experimenteert met modernere muziek. https://www.youtube.com/watch?v=M9R1E4y7_Js
Genoeg om te luisteren dus! 32 studioalbums, 6 op internet verschenen albums en daarnaast natuurlijk ook compilatiealbums.
p.s. Je denkt vast: waarom heeft hij steeds van die rare linkjes? Nou dat is ook Prince. Arrogant als hij af en toe is, bant hij alle liedjes op Youtube. Er zijn zelfs verhalen bekend van verwijderde filmpjes waarin een peuter danst op een nummer van Prince. Daarin lijkt hij dus heel strikt, daarentegen heeft hij nu wel een eigen Youtube kanaal waarop hij filmpjes post!?
p.s.p.s Hij mag dan nichterige trekjes hebben, op hakken lopen en veel gillen. Hij bewandelt altijd zijn eigen pad en daarom is het ook zo’n geweldige en unieke gitarist, pianist, bassist, drummer: muzikant!!!
Alsnog1blog 